Give Me Sunshine
De woensdagochtend van 4 mei, het is zover, de dag is aangebroken en het zonnetje maakt zijn opgang naar hogere sferen. Ideaal weer voor de start van HGB2016. De voorspellingen zagen er enkele dagen voor het evenement nog drastisch anders uit. Maar de weergoden waren ons goedgezind, of heeft Lord Overkill hier ook wat in de melk te brokkelen gehad?
Two Appointments And a Bridge Too Soon…..
Aanvankelijk zou HGB2016 een tweedaags evenement worden, totdat we de agenda open sloegen en zagen dat 5 mei dan toch echt op Hemelvaartsdag viel. Iets waar we enkele weken voor het evenement dan ook flink mee geconfronteerd werden. De werkzaamheden aan de nieuwe spoorbrug bij Muiderberg liepen voorspoedig. Voor ons eigenlijk te voorspoedig.
De politie meldde ons dat er de dagen rondom 5 mei niet in colonne gereden mocht worden.
Toen we vertelde dat we toch echt een afspraak hadden voor een borreltje in Muiden op 5 mei moesten we alles uit de kast halen om dit te verwezenlijken. De doortocht over de Muider zeesluis was grandioos om te aanschouwen!
In de middag reden we een ronde door Laren, Blaricum en Eemnes. In deze laatste gemeente zouden wij drie flyby's krijgen van een Harvard vliegtuig. Helaas belde de piloot begin van de middag af wegens een mankement aan de Harvard en moesten we een extra rondje rijden om een gat in de planning op te vangen…
The Palace….
Het is al vroeg in de ochtend wanneer Cees weer de eerste is in de Canteen. Rustig druppelen de koffiepotten vol. De vogels strijken hun vleugels en de ezel balkt nog maar eens een paar keer.
Het zou een bijzondere dag worden. Al gauw komen er meerdere mensen op de geur van gebakken eieren met spek af.
Wim liep wat onrustig over het bivak... hij zocht zijn stem.
Nadat ook Wim zover was, volgde de dagelijkse briefing. Het was vandaag de eerste dag zonder begeleiding. Maar om iedereen zo lang mogelijk te kunnen laten genieten bij Paleis Soestdijk, moest er toch op tijd vetrokken worden. Iedereen kwam mooi opvolgend het hek bij het paleis door. Wat een prachtig gezicht om iedereen zo blij te zien. Het was natuurlijk ook wel een hele bijzondere ambiance.
Na een mooi stuk onverhard kwamen we ‘s middags in Bussum terecht. En wat waren we daar trots op onze bestuurders. Manoeuvrerend door de soms smalle straatjes met hun kolossen. We hebben daar heerlijk soms wat pittig gegeten en gedronken. Nu zo snel mogelijk naar het bivak, want we hadden nog een uitje gepland staan. Eenmaal aangekomen liet iedereen zijn voertuig los om de krulspelden te zetten. De GMC en de Dodges werden bestegen en we waren op weg naar een grandioze locatie.
Wat de feestavond betreft kan ik niet veel zeggen.
We zullen maar zeggen "what happens in Blaricum stays in Blaricum"….
Once You've Made a Promise, You Should Keep It…..
Hé, waar blijft Cees nou? Het is al 7:00 uur en hij is in geen velden of wegen te bekennen. De koffie staat geduldig te wachten om een kater om zeep te helpen. Maar gelukkig vertrekken we vandaag wat later dus kan iedereen nog even lekker blijven liggen.
Uiteindelijk heeft iedereen dan toch z'n veldbedje weten te verlaten en gaat de koffie er wel lekker doorheen.
Dankzij het fantastische team vrijwilligers van Maartje worden er deze ochtend 25 potten koffie weggeschonken!
Slingerend verlaten we het bivak weer onderweg naar Weesp. Tijdens Editie 2015 was Weesp een drive through gemeente. De burgervader stond het vanaf de zijlijn te aanschouwen en vroeg ons toen of we niet even konden stoppen...
Wim maakte gauw de afspraak dat we in 2016 zouden stoppen. En dat deden we dus ook.
De lunchpakketten werden in het heerlijke zonnetje genuttigd en de Harpers lieten hun liederen tegen de monumentale grachtenpanden weerklinken. Na dit “bijtrekmomentje” moesten we nog even wat goed maken in Nederhorst den Berg.
Tijdens HGB2015 kwamen we daar aan en brachten per ongeluk een hoosbui mee die z'n weerga niet kent. Mensen daar druk geweest en alles viel letterlijk in het water.
Gelukkig was het dit jaar geheel tegenovergesteld. Het enige vocht wat nu te bekennen was, was water uit flesjes. Moeder wat was het heet! Dan toch vlug maar weer op weg.
Op naar Hilversum. Op naar het geboorte dorp van Lou Hermanidas met het Jeep Constructie Team. Op naar een doorgang over de Kerkbrink.
De doorgang over de Kerkbrink, welke er elk jaar weer fantastisch uitziet, lijkt op een normale weg. Echter is dit maar éénmaal per jaar een weg. Eénmaal per jaar als Het Gooi Bevrijd langskomt. Om ervoor te zorgen dat iedereen achter elkaar over de Kerkbrink komt, is het noodzaak dat iedereen achter elkaar rijdt. Dankzij het uitdelen van de heerlijke drankjes door de bewoners van de Beresteinseweg leek dit goed te gaan lukken. Na nog wat kunst en vliegwerk tussendoor kwam het dan toch echt goed. Fantastische beelden zijn het gevolg.
Between a Laughter And Tears….
De laatste avond is aangebroken. Er worden mensen bedankt en worden oorkondes uitgereikt.
Het zit er dan echt op.
Onze lieve vriend Paul Harper raakt geëmotioneerd, it's all over now... Hij heeft het vreselijk naar zijn zin gehad met jullie.
Wanneer zijn dochter Natasha Harper besluit Requiem For A Soldier ,de theme song van Band of Brothers, ten gehoren te brengen wordt het stil in de arena…… heel stil…..
Ikzelf sta samen met Daniël , Frank en Eric boven aan de trap, met een brok in onze keel aanschouwen we het moment.
Het kampvuur knettert door en mensen houden elkaar vast. De emoties slaan toe.
Het was mooi heel mooi……..
Via deze weg willen wij iedereen bedanken die aanwezig is geweest tijdens Het Gooi Bevrijd 2016, Deelnemers, vrijwilligers, toeschouwers, en sponsoren. Het was super!
Met vriendelijke groeten,
Marc den Hertog, Daniël Morren, Frank Kamperman, Ron Manten, Wim Braam, Maartje Braam, Marianne Braam en Eric Verheul
Flyer 2016
